Tungsten

Δυο έφηβοι, ένας ελεγκτής εισιτηρίων και ένα ζευγάρι σε μια καλοκαιρινή ημέρα στην Αθήνα.

Στο Tungsten ο κόσμος είναι ασπρόμαυρος. Ισως γιατί ο χώρος ανάμεσα στο μαύρο και το άσπρο είναι ο μόνος ικανός για να αναδείξει τα κοντράστα μιας ταινίας που μιλάει πρωτίστως για τη βία. Ετσι ξεκινάει άλλωστε. Ετσι συνεχίζει. Και έτσι τελειώνει το «Tungsten». Με σκηνές βίας, αναίτιας και με αιτία, λεκτικής ή και απόλυτα βουβής, αφανούς αλλά και ορατής ακόμη και στο σφύριγμα ενός τρένου καθώς αυτό σπάει το μονότονο βουητό της πόλης.

Φλερτάροντας άλλοτε επιπόλαια και άλλοτε από ανάγκη με τη βία, όλοι οι καθημερινοί άνθρωποι του «Tungsten» γίνονται στη διάρκεια αυτού του «ταξιδιού» τους σύμβολα διαφορετικών ηλικιών, τάξεων και καταβολών μια κοινωνίας σε τέλμα.

Οι τρεις ιστορίες θα συναντηθούν μεταξύ τους και στο τέλος ο καθένας δε θα αποφύγει τις συνέπειες των πράξεων και των επιλογών του.