Οι εκδόσεις ΚΥΦΑΝΤΑ και το βιβλιοπωλείο «ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ» σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου «Χρυσή Εκδίκηση» της Έλενας Χουσνή, την Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017 και ώρα 19.00 στον χώρο του βιβλιοπωλείου «Πρωτοπορία» (Λ. Νίκης 3).
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
- Κατερίνα Νικολάου, Δημοσιογράφος
- Μαρία Αλτίκη, Συντονίστρια – Οργανώτρια της Λέσχης Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας Θεσσαλονίκης «ΟΞΥΓΟΝΟ»
- Ελένη Αθανασίου, Μέλος της Λέσχης Ανάγνωσης Αστυνομικής Λογοτεχνίας Θεσσαλονίκης» «ΟΞΥΓΟΝΟ».
- Αποσπάσματα θα διαβάσει ο ηθοποιός Χριστόφορος Χριστοφορίδης.
Την εκδήλωση θα ντύσει μουσικά η Χριστίνα Κριεζή από το Ωδείο Βορείου Ελλάδος.
Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της Έλενας Χουσνή που αποτελεί ένα αστυνομικό αφήγημα ενταγμένο στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που κυριαρχεί ως φόντο αλλά και ως κινητήριος μοχλός της δράσης των ηρώων.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Πώς συνδέεται η δολοφονία της κόρης ενός επιχειρηματία με την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη; Πίσω από τους στίχους κρύβεται η προσπάθεια αποτίναξης μιας εθνικής μάστιγας μέσα από κωδικοποιημένα μηνύματα, που τρεις άνθρωποι καλούνται να ανακαλύψουν τι σημαίνουν. Ενεχυροδανειστήρια που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια την εποχή της κρίσης, επιχειρήσεις που μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, σκοτεινά μυστικά μιας οικογένειας που κινεί τα νήματα του πλούτου… Ένας μυστηριώδης συλλέκτης γραμματοσήμων “υπογράφει” δύο εγκλήματα ως ανταπόδοση σε ένα μεγαλύτερο, εθνικό. Τα κομμάτια σιγά σιγά βρίσκουν τον συνεκτικό τους ιστό αποκαλύπτοντας στο μεταξύ υπόγειες διαδρομές ενοχής, παραπλάνησης, εκμετάλλευσης και προσωπικών τραγωδιών…
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Γιάννης Πανούσης:
«Πάντοτε πίστευα πως μέσα σ’ ένα έγκλημα κρύβεται ένα άλλο, ένας γνωστός φόνος μπορεί να συγκαλύπτει πολλούς επιμέρους άγνωστους θανάτους. Σπάνια τ’ ανθρώπινα πάθη είναι μονοδιάστατα. Πολιτικό έγκλημα, έγκλημα μίσους, κρατικό έγκλημα. Σαν τις ρώσικες μπάμπουσκες ο κάθε ένοχος καταχωνιάζει το μυστικό του μέσα στα μυστικά των άλλων (ένοχων ή και αθώων) ή και μέσα σε σκοτεινές ιστορικές περιόδους, με συνέπεια συχνά να χάνεται –στον χρόνο και στην πολυπλοκότητα– ο μίτος της αλήθειας, το δίκιο και το άδικο, το ηθικό και το ανήθικο. Το ίδιο ισχύει –τηρουμένων των αναλογιών– με την Έλενα Χουσνή και τα μυθιστορήματά της. Μία σεμνή παιδαγωγός, με ποιητική φλέβα, δεν άφηνε να βγει στο φως η εγκληματολογική συγγραφική δημιουργική της φαντασία. Τώρα όμως, με το νέο «ποιητικο-πολιτικό» της βιβλίο απελευθερώθηκε από τους πολλούς εαυτούς της και μας χάρισε ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής, έμπνευσης, σεφερικών ευαισθησιών και σαιξπηρικών παθών, εκδίκησης, διαφθοράς της εξουσίας, κι εντέλει προβληματισμού για τη σχετικότητα του Καλού και του Κακού (ή καλύτερα των καλών και των κακών ανθρώπων).
Λέανδρος Ρακιντζής:
Με το πρώτο βιβλίο της, «Στα Άδυτα των… δυτών» η Έλενα Χουσνή αποκάλυψε ένα σπουδαίο συγγραφικό ταλέντο στο αστυνομικό – πολιτικό μυθιστόρημα και στην παρουσίασή του στην Αθήνα της ευχήθηκα μια πετυχημένη συνέχεια. Με το νέο της βιβλίο, «Χρυσή Εκδίκηση», υπερέβαλλε τις προσδοκίες μας και με την πρωτοτυπία στην πλοκή του πέτυχε αυτό που είναι το όνειρο κάθε αστυνομικού συγγραφέα. Προσωπικά το απήλαυσα. Και το συνιστώ ανεπιφύλακτα, όχι σαν ανάγνωσμα καλοκαιρινό, αλλά σαν βιβλίο που θα πάρει τη θέση του σαν κλασικό στο αστυνομικό μυθιστόρημα. Και μπορώ ευθαρσώς ν` αναφωνήσω. Εγεννήθη παρ’ ημίν μια καινούρια μαιτρ του αστυνομικού μυθιστορήματος, το οποίο χάρη στα βιβλία της Έλενας αναγεννάται!
Έρη Ρίτσου, συγγραφέας
«…Η αστυνομική ιστορία έχει απ` όλα: έχει φόνους, έχει μυστήριο, έχει σκόρπια στοιχεία που σιγά – σιγά έρχονται στο φώς σαν ψηφίδες που πρέπει κανείς να βάλει στη σωστή θέση για ν` αρχίσει να φαίνεται η εικόνα. Έχει λανθασμένη ανάγνωση των στοιχείων που οδηγεί σε παρακάμψεις. Έχει, πάντα μέσα από τα στοιχεία που εμφανίζονται, μια σύνδεση του σήμερα με την ιστορία μας, μέσω των λογοτεχνικών αναφορών στην ποίηση του Σεφέρη αλλά και στην ενασχόλησή του με τη φωτογραφία. Έχει, τέλος, «anti-climax» αφού η επίκληση μεγάλων ιδανικών έχει στην αφετηρία της εντελώς προσωπικά κίνητρα. Στα πρότυπα της Άγκαθα Κρίστι η αποκάλυψη γίνεται (φυσικά στο τέλος), παρουσία σχεδόν όλων των χαρακτήρων που στον ένα ή στον άλλο βαθμό συναντήσαμε στη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου.
…Πρόκειται για μια εξαιρετικά δομημένη ιστορία μυστηρίου που κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, όπου όλα όσα συναντάμε, ακόμα και οι επαναλήψεις, έχουν συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης και στόχο. Από αυτή την άποψη είναι η χαρά του λάτρη της αστυνομικής λογοτεχνίας.
….Θα έλεγα, λοιπόν, πως το βιβλίο τούτο έχει πολλά επίπεδα ανάγνωσης. Μπορεί να διαβαστεί σαν μια καλοστημένη αστυνομική ιστορία, όπου ο αναγνώστης βιάζεται συνεπαρμένος να «δει το παρακάτω». Μπορεί να διαβαστεί σαν πολιτικό μυθιστόρημα, σαν μια σπουδή πάνω στο χρήμα και στις διασυνδέσεις του. Μπορεί να διαβαστεί σαν μια προσπάθεια προσέγγισης και εξήγησης ανθρώπινων χαρακτήρων και πως αυτοί διαμορφώνονται μέσα από τις προσωπικές τους εμπειρίες και τις συνθήκες μέσα στις οποίες μεγαλώνουν και διαβιούν. Με όποιο τρόπο κι αν το διαβάσετε, είμαι σίγουρη πως θα το απολαύσετε όπως το απόλαυσα κι εγώ».
Νεοκλής Γαλανόπουλος, Συγγραφέας
«…Η κα Χουσνή, δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση συγγραφέως. Δεν έχει γράψει ένα τυπικό «μυθιστόρημα της κρίσης», μια κοινωνική καταγγελία εναντίον όσων εκμεταλλεύονται την οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας για να πλουτίσουν παράνομα, καταγγελία η οποία, εδώ που τα λέμε, θα εκόμιζε γλαύκα εις Αθήνας και εκτός αυτού θα ταίριαζε περισσότερο σε ρεπορτάζ παρά δε μυθιστόρημα. Το μυθιστόρημα, ειδικά το μυθιστόρημα, είναι σύνθεση χαρακτήρων, όχι παράθεση γεγονότων και στοιχείων. Εκεί εστιάζει η συγγραφέας την προσοχή της και από εκεί θα έρθει η μεγάλη ανατροπή. Μια ανατροπή τόσο ριζική, μια αποκάλυψη τόσο συγκλονιστική, μια έκρηξη τόσο ισχυρή, ώστε θα κατεδαφίσει το πρώτο μισό του βιβλίου! (Ένα από τεχνικής απόψεως, επίτευγμα, που πολλοί αστυνομικοί συγγραφείς θα ζήλευαν).
Μια λέξη μοναχά θα αποδειχθεί αρκετή για να σβήσει από τον νου του αναγνώστη όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά εγκλήματα της δυναστείας, τη διαφθορά, την διαπλοκή, τις απάτες κλπ. Οι μάσκες θα πέσουν και ο αναγνώστης θα δει τι κρύβεται από πίσω. Η Κόλαση κρύβεται από πίσω. Αυτή την κόλαση θέλει να μας αποκαλύψει η συγγραφέας.
Το αληθινό πρόσωπο του αρχηγού της δυναστείας και το αληθινό πρόσωπο του εθνικού τιμωρού. Είναι αυτό το αληθινό πρόσωπο της κρίσης; Αφήνει το ερώτημα εκκρεμές η συγγραφέας, σοφά ποιούσα, ώστε να δώσει ο κάθε αναγνώστης τη δική του απάντηση. Κι αν δεν είναι το μοναδικό, θα απαντούσα εγώ, σίγουρα είναι αληθινό. Και δεν είναι στην τωρινή κρίση, σίγουρα ήταν στην προηγούμενη ή θα είναι στην επόμενη- όσο η ανθρώπινη φύση θα παραμένει η ίδια».
Γιώργος Δάμτσιος, συγγραφέας
Η «Χρυσή Εκδίκηση» της Έλενας Χουσνή είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Είναι το δεύτερο μέρος μια τριλογίας, της οποίας κοινά στοιχεία είναι ο τόπος, που είναι η Αθήνα, ο χρόνος, που είναι το σήμερα, οι βασικοί πρωταγωνιστές, καθώς και το φόντο που είναι η τρέχουσα οικονομική κρίση.
.. Προσέχοντας κανείς τις ιδιότητες των πρωταγωνιστών θα διαπιστώσει πως ενώ έχουμε να κάνουμε με αστυνομικό μυθιστόρημα, κανένας από τους τρεις τους δεν είναι αστυνομικός ή ντεντέκτιβ. Η συγγραφέας έχει επιλέξει πολύ έξυπνα να μην ακολουθήσει εκείνη την παλιά πεπατημένη κατά την οποία στα μυθιστορήματα και τις ταινίες αυτού του είδους ο πρωταγωνιστής ήταν σχεδόν κατά κανόνα ένας σκληροτράχηλος άντρας αστυνομικός. Και επειδή οι δικοί της χαρακτήρες έχουν διαφορετικές ιδιότητες από την κλασική προαναφερθείσα, η ιστορία δίνεται πλέον από διαφορετικές, αλλά και πολύ πιο ενδιαφέρουσες οπτικές γωνίες αφήγησης.
…Η προαναφερθείσα τοποθέτηση του βιβλίου στο παρόν είναι και το μεγαλύτερο στοίχημά του. Το ‘γράφω για το σήμερα’ προσωπικά το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο και απαιτητικό, διότι απαιτεί μια διαδικασία ανάλυσης αυτών που συμβαίνουν γύρω μας και στις ζωές μας, με τα οποία ως άνθρωποι πολεμάμε έτσι κι αλλιώς καθημερινά. Και για να τα γράψει κανείς όλα αυτά σωστά, θα πρέπει να τα ”διυλίσει” και συγγραφικά. Και αυτό απαιτεί τεράστιο κόπο και ενέργεια.
… Τέλος, αν κάτι μου έμεινε περισσότερο από αυτό το βιβλίο είναι ότι η συγγραφέας βρήκε τον τρόπο να αποτίσει φόρο τιμής σε έναν από τους μεγαλύτερους ποιητές της χώρας μας, τον νομπελίστα Γιώργο Σεφέρη. Έχω την αίσθηση ότι είναι από τους πλέον αδικημένους μας καλλιτέχνες και με άγγιξε που η συγγραφέας τον ζωντάνεψε στο γραπτό της, που σεβάστηκε το έργο του όσο του αξίζει. Ειλικρινά εύχομαι κάθε Έλληνας που θεωρεί τον εαυτό του συγγραφέα ή ποιητή, -και πιστέψτε με είμαστε πάρα πολλοί-, να έκανε το ίδιο. Πολλά συγχαρητήρια.