Το Γαλλικό Ινστιτούτο και το Γενί Τζαμί είναι δύο από τους χώρους που θα συμμετάσχουν στην Νύχτα Τέχνης με εκθέσεις που πραγματοποιούνται στα πλαίσια των 54ων Δημητρίων, την Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019.
Στο Γενί Τζαμί θα δούμε μια ανθρώπινη αποικία στον Άρη από τους Marjano και Denis Kapurani με τίτλο A comet to bury lovers
και στο Institut Français de Thessalonique την έκθεση της Άννα Φωκά με τίτλο: Vestiges. Αυτό που μένει και άλλες ιστορίες.
- Οι Marjano και Denis Kapurani με την έκθεση ” A comet to bury lovers ” εξετάζουν το υποτιθέμενο σενάριο της αποικισμού του Άρη. Ένας νέος και μια νέα Αδάμ και Εύα οι οποίοι εξυπηρετούν το πλάνο του human 2.0 στην νέα Εδέμ του πλανήτη Άρη .
Η σύγχρονη κοινωνική και επιστημονική αγωνία για το μέλλον της ανθρωπότητας και η εναλλακτική φύση του Ανθρώπου.
Ο Marjano Ioannis (γ. 1984) και ο Denis (γ.1990) είναι εικαστικοί καλλιτέχνες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα.
Παρουσίασαν τη δουλειά τους σε δύο ατομικές εκθέσεις, το 2018, Illuminated Skeletons and Peacocks , Annarumma Galleria , στη Νάπολη σε επιμέλεια Σταύρου Καβαλάρη και το 2015 Villa Salvatore, στη Gallery Zina Athanasiadou, Thessaloniki, σε επιμέλεια Μαρίνας Αθανασιάδου, έκθεση που παρουσιάστηκε από την Μαρία Παπαδημητρίου.
Έχουν συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και έργα τους βρίσκονται σε πολλές συλλογές στην Ιταλία, τη Βρετανία, τη Σιγκαπούρη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ελβετία κ.α.
Διοργάνωση Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης για τα 54α Δημήτρια
Εγκαίνια Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019, στις 20.00
Διάρκεια έκθεσης έως τις 16 Νοεμβρίου 2019.
Η έκθεση
Vestiges, που θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε ως απομεινάρια ή κατάλοιπα μιας άλλης εποχής. Με αυτό τον τίτλο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης το πρόσφατο ζωγραφικό έργο της Άννας Φωκά, έργο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα οπτικό storytelling, ένα απίθανο συνονθύλευμα από γριφώδεις ιστορίες χωρίς αρχή, μέση και τέλος.
Από πίνακα σε πίνακα ακολουθούμε το νήμα τους, προσπαθώντας να κατανοήσουμε το φανταστικό παρελθόν στο οποίο μας παραπέμπουν.
Βασικό εργαλείο για την κατανόηση της πλοκής είναι η εικαστική αφήγηση που παραθέτει αποσπασματικά η καλλιτέχνης• μια αφήγηση που ταυτόχρονα μαρτυρά τη δυσκολία τόσο της μνήμης, όσο και του ίδιου του αφηγηματικού λόγου, να καταγράψει και να αναπαραστήσει τον βιωμένο χρόνο.
Το παρελθόν είναι πάντα απόν: όλα έρχονται και παρέρχονται, αφήνοντας πίσω τους τοπία φθοράς. Παρά τη συνεχή ροή του χρόνου και την αναπόφευκτη κίνηση του ανθρώπου προς τα εμπρός, η ανάγκη για επιστροφή στο παρελθόν είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση. Αφήνουμε πραγματικά ποτέ τίποτα πίσω μας;
Τί απομένει από αυτά που ζήσαμε; Κι αν οι εμπειρίες μας μας ορίζουν, πώς διαχειριζόμαστε αυτή την άυλη κληρονομιά; Στα ερωτήματα αυτά η Άννα Φωκά αποπειράται να απαντήσει μέσα από τη ζωγραφική πράξη.
Το έργο της, γεμάτο μνημονικές αναφορές και στοχασμούς πάνω στην έννοια της ταυτότητας, δημιουργεί έναν καλειδοσκοπικό χωροχρόνο και μια carnavalesque ατμόσφαιρα, δοσμένη με μια έντονη δόση αμφίσημου χιούμορ.
Σε αντίθεση, ως σκηνικό χρησιμοποιεί το δυστοπικό αρχιτεκτονικό κέλυφος εγκαταλελειμμένων χώρων μέσα στο οποίο τοποθετεί φανταστικά και υπαρκτά πρόσωπα, δανεισμένα από τα popular media, καθώς και από το προσωπικό φωτογραφικό της αρχείο.
Η συνύπαρξη αυτών των ετερόκλητων χαρακτήρων δημιουργεί νέους, φαινομενικά παράλογους συσχετισμούς και εντάσεις που μετατοπίζουν το νόημα της εικόνας.
Στόχος της ζωγράφου είναι η μυθοπλαστική ανάπλαση της ιστορίας του τόπου της (που δεν είναι άλλος από τη Θεσσαλονίκη των παιδικών της χρόνων), σε μια προσπάθεια διάσωσης της μνήμης, αλλά και επανερμηνείας των γεγονότων που τη σημάδεψαν.
Τίποτα δεν είναι όπως δείχνει : με μεταφορικό λόγο και ύφος αλληγορικό, η Φωκά προσπαθεί έμμεσα να αποδώσει το εφήμερο της ύπαρξης, το φευγαλέο της στιγμής, το αμετάκλητο της πράξης. Αυτή είναι και η κύρια διαπραγμάτευση της συγκεκριμένης σειράς έργων.
Έργων που δεν είναι απλώς ίχνη, αντανακλάσεις ή αποδόσεις βιωμάτων, αλλά που αποτελούν τα ίδια – ως ισχυρή νοηματικά και αισθητικά ζωγραφική – βιώματα που εγγράφονται με την σειρά τους, ως συνάντηση, στο βιωματικό κύκλο των θεατών.
Στέλλα Συλαίου
Επιμελήτρια της έκθεσης
Σύντομο Βιογραφικό
Η Άννα Φωκά γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1975. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Έχει λάβει μέρος σε εκθέσεις κυρίως στη Γαλλία και την Ελλάδα.
Ατομικές παρουσιάσεις του έργου της έχουν γίνει στη Galerie Alexandre Cadain (Παρίσι) και τη γκαλερί Έκφραση-Γραμματόπουλου (Αθήνα), ενώ οι κυριότερες ομαδικές εκθέσεις της έχουν γίνει στη Galerie IUFM-Confluence(s) (Λιόν), Galerie Polad-Hardouin (Παρίσι), Palais Lumière (Eβιάν), και στη Galerie RX (Παρίσι).
Εγκαίνια έκθεσης: Παρασκευή 18 Οκτωβρίου, 19.30
Διάρκεια έως Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019