Ο Ειβολέας– επίκαιρος, ποτέ εφησυχασμένος και πάντα δημιουργικός, εισβάλει με φόρα για μια εκρηκτική παράσταση που όλα παίρνουν τη θέση τους: η μουσική, η παρέα, το κέφι, ο κοινωνικός προβληματισμός.
Στο πρώην Στρατόπεδο Καρατάσιου στη δυτική Θεσσαλονίκη, εκεί η ραπ συνδυάζεται με το ρεμπέτικο, τα μπλουζ, τις μουσικές της Μεσογείου και με κάθε μουσική που αγαπά και αγαπάμε.
- Συντελεστές:
Λιάκος Παπανικολός: ρίμες, τραγούδι
- Ανδριάννα Αχιτζάνοβα: τραγούδι
- Βαγγέλης Καραπέτρος: βιολί, κιθάρα
- Σπύρος Βρυώνης: κιθάρα
- Νικόλας Κανάς: πλήκτρα
- Κωνσταντίνος Σπηλιωτόπουλος: μπάσο
- Σωτήρης Ντούβας: τύμπανα
- Γιώργος Βερυκάκης: ηχοληψία
Γιατί ο Λιάκος εξελίσσεται διαρκώς.
Σταθερά επίκαιρος, ποτέ εφησυχασμένος και πάντα δημιουργικός.
Ο Εισβολέας έρχεται με φόρα και την ξεσηκωτική ενέργεια που γνωρίζουμε, για εκρηκτικά live όπου όλα έχουν τη θέση τους, η μουσική, η παρέα, το κέφι, ο κοινωνικός προβληματισμός.
Εκεί που η ραπ συνδυάζεται με το ρεμπέτικο, τα μπλουζ, τις μουσικές της Μεσογείου και με όσες άλλες μουσικές αγαπά. Με εύστοχες ρίμες και μερακλίδικα ρεφρέν.
Διαχρονικός και με αμετάβλητη δυναμική ο Εισβολέας (ή Λιάκος, ή Είσβο, ή κατά κόσμον Ηλίας Παπανικολός) κάθε φορά φέρνει και μια νέα πρόταση, πάντα επίκαιρη – όχι όμως εφήμερη.
Γιατί πάνω απ’ όλα πιάνει το τέμπο της εποχής, δε φοβάται τις αλλαγές και προχωρά μπροστά με αλάνθαστο οδηγό το ένστικτο και το ταλέντο του.
Kι αυτός είναι ο λόγος που παραμένει τόσα χρόνια ριζωμένος βαθιά στις καρδιές των σκληροπυρηνικών οπαδών του, ενώ χάρη στις ασταμάτητες καλλιτεχνικές ανησυχίες και την αεικινησία του, δεν παύει να δημιουργεί καινούριους.
Μετά από μια μακροχρόνια πορεία στο παραδοσιακό hip hop ιδίωμα, αρχικά ως μέλος των Άλφα Γάμα, αργότερα των Τιγρέ Σποράκια και Σκοτεινή Πλευρά και στην συνέχεια ως solo καλλιτέχνης, το 2010 ο Είσβο μας συστήνει τον Λιάκο και μέσα από το πάντρεμα της ραπ με το μπουζούκι και τον μπαγλαμά δημιουργεί το δικό του ραπ-μπέτικο για να φτάσουμε το 2019 στο σπουδαίο και απελευθερωτικό για τον ίδιο album “Λιάκος vs Εισβολέας” που ξεπέρασε τις προσδοκίες του κοινού του και τον σύστησε σε ευρύτερες ομάδες μουσικόφιλων.
«Μεγαλώσαμε και μαζί μας μεγάλωσε και η μουσική μας… Πετάξαμε τις ταμπέλες πια. Είμαστε λέφτεροι. Μαζί με την έκφρασή μας, ο έρωτας, το εγώ μας, οι γύρω μας, οι γύρες μας, οι ήττες και οι νίκες μας, σμίλεψαν την αντίληψη και η αντίληψη την εξέλιξη μας.
Το καταλάβαμε πια… Μόνο ταγμένοι στην ελευθερία θα ζήσουμε για πάντα!».