Μοναδικοί και ασύγκριτοι οι Psychotic Waltz επιστρέφουν στην Ελλάδα για μία ζωντανή εμφάνιση στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη, την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2020.
Στις 30 Οκτωβρίου του 2020 στη Θεσσαλονίκη, στο Principal Club Theater, και στις 31 Οκτωβρίου στην Αθήνα και το Gagarin 205 (ο τόπος του «πρώτου εγκλήματος» και το μέρος που γράφτηκε η υπέροχη προ 8ετίας ανάμνηση), οι Psychotic Waltz αναμένεται να δώσουν άλλη μία αφοπλιστική απάντηση στο γιατί θεωρούνταν πάντα ιδιαίτεροι, ασύγκριτοι και γιατί μπήκαν βαθιά στις καρδιές του κόσμου. Είναι βέβαιο ότι θα το θυμόμαστε (και πάλι για χρόνια) και θα τραγουδάμε παραφρασμένο τον διάσημο στίχο του “I Remember” από το “A Social Grace”…
Οι Psychotic Waltz δημιουργήθηκαν το 1986, από τις στάχτες των Aslan, με τον πυρήνα της τότε αρχικής τους μπάντας να παραμένει ο ίδιος. Ο Buddy Lackey (νυν Devon Graves) στα φωνητικά και το φλάουτο, οι Dan Rock και Brian McAlpin στις κιθάρες, ο Ward Evans στο μπάσο και ο Norm Leggio στα τύμπανα. Ύστερα από μία σειρά demo, ήρθε η ώρα του ντεμπούτου τους “A Social Grace” το 1990 να τους καταστήσει ως μία από τις μεγαλύτερες μεταλλικές ελπίδες της εποχής.
Γρήγορα έσπευσαν πολλοί να τους κατατάξουν στο κλασικό U.S. metal ή το progressive, ωστόσο η ουσία ήταν ότι η μουσική τους υπήρξε τόσο ευθεία που κάθε χαρακτηρισμός ωχριούσε μπροστά της. Για πολλούς είναι μέχρι σήμερα η κορυφαία τους δουλειά και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής. 2 χρόνια μετά, άλλαξαν ρότα με το πιο κλειστοφοβικό και πειραματικό “Into The Everflow”, ένα άλμπουμ που οδηγούσε τη μπάντα σε άλλο ήχο και θεωρήθηκε ως ένα από τα πιο «δύσκολα» άλμπουμ σε αφομοίωση για την εποχή. Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν πολλοί που θεωρούν ότι δεν έχουν πιάσει «πλήρως» το τι συμβαίνει γύρω από αυτό το δίσκο και αντιμετωπίζεται ως ένα αποτέλεσμα που ποτέ ξανά δεν ακούστηκε όμοιο του.
Το 1994 με τους πάντες να μαλακώνουν τη μουσική τους ή να προσπαθούν να μοιάσουν στους Pantera, οι Psychotic Waltz κυκλοφόρησαν το “Mosquito”, για πολλούς η πιο απλοϊκή και ελεύθερη σε ερμηνείες δουλειά τους. Έχαιρε πάλι της εκτίμησης του κόσμου, η οποία μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το 1996. 2 χρόνια μετά λοιπόν (κατά την προσφιλή τους τακτική), το “Bleeding” έγινε το αγαπημένο άλμπουμ των νεότερων οπαδών της μπάντας και είχαμε τη μοναδική αλλαγή στο Line-up τους, καθώς το μπάσο έπαιξε ο Phil Cuttino, ενώ στις κιθάρες συνεισέφερε και ο Steve Cox.
Εκεί που όλα έδειχναν ότι το συγκρότημα θα λάμβανε τη μεγαλύτερη δυνατή εμπορική επιτυχία, μία αιφνίδια διάλυση το 1997 έβαλε τέλος στα όνειρα μεγάλης μερίδας οπαδών και από ένα σημείο και μετά, αυτοί που περίμεναν σημεία ζωής από το συγκρότημα, έβρισκαν καταφύγιο σε σποραδικές κυκλοφορίες που πλέον έχουν γίνει ανάρπαστες και πανάκριβες για τον μέσο συλλέκτη. Έτσι αρχικά κυκλοφόρησε το “Live And Archives” το 1998 και την επόμενη χρονιά το “Dark Millenium” προσπάθησαν να τέρψουν προσωρινά την δίψα του κόσμου.
Το 2004, ήρθε μία λύτρωση για όσους δε μπορούσαν να βρούν τα από καιρό εξαντλημένα άλμπουμ τους, καθώς η Metal Blade επανακυκλοφόρησε δύο διπλά κουτιά, το πρώτο με τα “A Social Grace”/”Mosquito” και το δεύτερο με τα “Into The Everflow”/”Bleeding” (συν το demo των Aslan μέσα, μεγαλεία).
Δε θα ήταν υπερβολή να τονίσουμε ότι ήταν η στιγμή που πολλοί έστω ετεροχρονισμένα κατάλαβαν την αξία τους και η υστεροφημία τους απέκτησε μυθικές διαστάσεις. Ενδιάμεσα ο Dan Rock δραστηριοποιήθηκε με τους υπέροχους Darkstar και τους ανεπανάληπτους End Amen (“Bishop, god damn you” για όσους το πιάσανε), όπου στους τελευταίους είχε μαζί του και τον Norm Leggio.
Ο δε Buddy Lackey αφού είχε ήδη βγάλει το προσωπικό του άλμπουμ το 1993 (“The strange mind of Buddy Lackey”), στη συνέχεια σχημάτισε τους Deadsoul Tribe, που αν και ηχητικά ελάχιστη σχέση είχαν, υπήρξαν το «ναρκωτικό» για τον μέσο οπαδό που ήθελε υλικό που να σχετίζεται με την παλιά αγαπημένη του μπάντα. Στη συνέχεια συμμετείχε και στους The Shadow Theory, ενώ εκτέλεσε και χρέη παραγωγού (έχει συνεργαστεί μέχρι και με τη δική μας… Μαντώ! Κι όμως…).
Το 2010 ανακοινώθηκε επιτέλους η επανασύνδεση τους με το προαναφερθέν πέρασμα από τη χώρα μας να τους τοποθετεί στο πάνθεον του τι θα πει συναυλιακό συγκρότημα (εμφάνιση 2μιση ωρών με 28 κομμάτια!) και φτάσαμε στο 2020, όπου η μπάντα κυκλοφόρησε το πολυπόθητο “The God-shaped void”.
Ένα αριστουργηματικό άλμπουμ το οποίο ήδη έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές παγκοσμίως και ο τύπος μιλάει ήδη από τον Φεβρουάριο για το πιθανό άλμπουμ της χρονιάς. Το πέμπτο τους άλμπουμ συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το “Bleeding” και τους οδηγεί (ελπίζουμε) σε ένα λαμπρό μέλλον, όπου και ο τελευταίος θα συνειδητοποιήσει την αξία του και δε θα χρειαστεί να χαθούν ξανά για χρόνια μέχρι αυτό να συμβεί.
